|
Tenis ziemny - gra sportowa rozgrywana na korcie tenisowym,
polegająca na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad siatką na pole
przeciwnika, w sposób utrudniający jej odbiór. Może być rozgrywana pojedynczo
(tzw. singel), a także w dwuosobowych zespołach zawodników jednej płci (debel)
lub mieszanych (mikst).
Historia
Za prototyp tenisa uważa się francuską średniowieczną grę dworską jeu de paume
(gra dłonią). Była ona tak popularna, że w 1480 roku sam Ludwik XI nakazał
produkcję piłek odpowiedniej jakości. W XVI wieku wprowadzono rakietę.
Współczesna wersja tenisa powstała w Anglii w 1874 roku dzięki majorowi W. C.
Wingfieldowi, który opatentował wówczas nową grę nazywając ją lawn tennis.
Początkowo rakiety były drewniane, a piłka gumowa, powleczona flanelą. Z biegiem
czasu wprowadzone zostały rakiety metalowe i współczesne piłki. Boisko do gry
początkowo miało kształt dwóch trapezów złączonych podstawami, od 1877 roku
przybrało obecny kształt prostokąta. W tym samym roku w londyńskiej dzielnicy
Wimbledon odbył się pierwszy turniej współczesnego tenisa.
Turniej ten, odbywający się corocznie, zyskał wraz z trzema innymi: US Open
(rozgrywany od 1881 r.), French Open (od 1891 r.) i Australian Open (od 1905 r.)
największy prestiż. Turnieje te tworzą tzw. Wielki Szlem. Ważnym turniejami
indywidualnymi są także kończące sezon Masters kobiet i mężczyzn. Rozgrywkami
drużynowymi w tenisie są Puchar Davisa oraz Puchar Świata (mężczyźni) i Puchar
Federacji (kobiety).
Od 1924 r. zasady gry pozostały praktycznie niezmienione; jedyną większą zmianą
było wprowadzenie w latach 70. ubiegłego stulecia tie-breaka jako sposobu na
uniknięcie maratońskich meczów.
Przez wiele lat gra była zdominowana przez zawodników z wyższych sfer krajów
anglojęzycznych: Brytyjczyków, Amerykanów, Australijczyków. Ponadto tenis
amatorski i profesjonalny były całkowicie rozdzielone. Gdy zawodnik przeszedł na
profesjonalizm nie mógł już brać udziału w wielkich turniejach amatorskich. W
1968 porzucono ten podział. Odtąd każdy zawodnik mógł grać w każdym turnieju.
Rozpoczęła się tzw. Open Era. Tenis przestał być grą elitarną, z pomocą
telewizji rozprzestrzenił się po całym świecie dając początek nowym potęgom
światowego tenisa takim jak Niemcy (Boris Becker, Steffi Graf), Szwecja (Björn
Borg, Stefan Edberg i Mats Wilander), dawna Czechosłowacja (Martina Navrįtilovį,
Hana Mandlķkovį, Ivan Lendl), Belgia (Kim Clijsters, Justine Henin), Rosja (Jewgienij
Kafielnikow, Marat Safin, szeroka fala zawodniczek rosyjskich na czele z Marią
Szarapową), Serbia (Ana Ivanović, Jelena Janković, Novak Djoković) i wielu
innym.
Tenis był dyscypliną olimpijską do 1924 roku, kiedy to został wycofany z
programu Igrzysk. Powrócił na nie w Seulu w 1988 (w Meksyku w 1968 i w Los
Angeles w 1984 był dyscypliną pokazową).
 |
|
